4 september 2017. Peter werd door zijn broer uitgenodigd om s’ avonds mee te gaan naar een Metallica concert! Heerlijk in het VIP gedeelte een avondje genieten van hardrock/metal onder het genot van een biertje en goed gezelschap. Er werd ook met mij overlegd of ik het hier eigenlijk wel mee eens was, of het niet te vroeg was maar ja, hoe vaak krijg je zo’n aanbod nou? Top idee natuurlijk, alleen betekende dat dat het de eerste avond was met Benjamin zonder papa. De zelfverzekerde papa die Benjamin zo goed stil kreeg, terwijl ik ontzettend onzeker was en een huilende Benjamin direct aan papa gaf omdat ik gewoon niet goed wist wat ik moest doen als hij overstuur was. Misschien kwam dit wel omdat Peter Benjamin geboren heeft zien worden, hem na 5 minuten vastgehouden heeft en ruim 1,5uur niet meer losgelaten heeft, heerlijk huid op huid contact heeft gehad. Ik denk dat zij hierdoor in het begin toch een betere band hebben opgebouwd. En dat betekende niet dat ik minder van hem hield want ik hield zielsveel van hem, en nog steeds iedere dag een beetje meer natuurlijk, maar zij kenden elkaar gewoon beter. Naar mijn idee wordt een keizersnede gigantisch onderschat, maar mensen hebben er ook geen idee van hoe traumatisch het kan zijn om een kind te krijgen terwijl je er zelf niet eens bij bent. Ik ging slapen met een kindje in mijn buik en werd wakker zonder kindje. Maar goed Peter ging dus naar het concert en gelukkig kwam mijn schoonzusje mij vergezellen, want een avondje alleen met Benjamin dat kon ik echt nog niet, ook lichamelijk ging dit nog niet lukken. Peter was nog maar net de deur uit en Benjamin begon met huilen, en hij hield er ook niet mee op. Ik kon overigens ook niet meer stoppen met huilen, mijn blauwe wolk was op dat moment even heel erg donkergrijs. Ik was moe en ik zat er doorheen. De hele zwangerschap was erg zwaar geweest, de afgelopen dagen waren zwaar geweest en nu had ik gewoon even mijn grootste steun nodig die er dus niet was.

Benjamin had net geslapen en net z’n fles op, dus dat kon het probleem niet zijn. Zijn luier was ook schoon en hij was ook niet met z’n beentjes druk aan het bewegen zoals hij tot nu toe deed als hij krampjes had. Wat kon het dan zijn? Na van alles geprobeerd te hebben deed ik mijn pink in zijn mond en hij begon er op te sabbelen en was direct rustig. Misschien had hij dan zo’n erge zuigbehoefte dat hij daarom niet stil werd. Ik wist alleen niet of hij wel een speen mocht, want dan zou het probleem opgelost zijn. Nu ik er achteraf over nadenk denk ik ja, had het gewoon even op google opgezocht. Maar toen dacht ik alleen maar ik moet het aan de kraamzorg vragen, die weet alles! Het probleem was alleen dat zij er de volgende ochtend pas weer zou zijn en ik tot die tijd toch ook niet de hele tijd mijn pink in Benjamins mond kon houden. Na een tijdje viel hij in slaap en ging het weer goed, en toen kwam papa weer thuis. Wij gingen naar bed en daar was Benjamin het dus niet mee eens. Hij is de hele nacht ontzettend onrustig geweest en als ik dan een pink gaf dan was het weer even goed, maar van slapen is het bijna niet gekomen. Totdat de kraamzorg er de volgende ochtend was en zij zei dat wij gewoon een speen hadden mogen geven, daarna hebben wij Benjamin niet meer gehoord! Hij heeft nu nog steeds een speen, maar deze geven wij alleen als hij naar bed gaat, anders kan hij niet slapen. Uiteindelijk willen wij hier natuurlijk zo snel mogelijk vanaf omdat wij niet willen dat zijn tanden naar voren gaan staan, maar wat zijn wij toch ontzettend blij met dat kleine stukje geruststelling!