Over 2 dagen wordt Benjamin alweer 1 jaar. Ik zal alvast wat vertellen over onze eigenwijze knul, en eigenwijs is hij zeker! Vanaf 20 weken lag hij namelijk al in stuit, en ondanks dat de verloskundige toen zei dat hij nog genoeg tijd had om te draaien, wist ik al dat dat niet ging gebeuren! Hij schopte altijd op dezelfde plek en je kon heel goed voelen waar zijn voetjes, hoofdje en kontje lag. De weken verstreken en uit de echo’s kwam telkens hetzelfde, Benjamin lag keer op keer in onvolkomen stuit. Dit betekende dat wij vanuit de verloskundige werden overgeheveld naar de gynaecoloog om daar de laatste checks te krijgen voordat onze kleine man geboren zou worden! Met 35 weken werd ik gezien door een gynaecoloog, en hebben wij besloten dat we gingen proberen om Benjamin te draaien, dit kon gelukkig dezelfde dag nog gebeuren. Met zweethanden en knikkende knieën lag ik daar dan, aan de ctg om te kijken of alles nog goed met hem ging. Ik kreeg weeënremmers omdat bij een uitwendige versie de baarmoeder hard wordt, en hij moet juist zo ontspannen mogelijk zijn om het kind te kunnen draaien. Na een aantal minuten waren de weeënremmers ingewerkt en konden ze beginnen.   1 gynaecoloog en 1 verpleegkundige stonden aan het bed. De gynaecoloog probeerde haar hand onder het kontje te krijgen en de verpleegkundige had Benjamin zijn hoofdje vast, toen begon het draaien. Voor de mensen die dit nooit meegemaakt hebben: geloof me, dat wil je ook niet. Het is absoluut geen pretje en de kracht die zij er op loslieten was niet geruststellend, voor mijn gevoel kon dit nooit goed voor een kind zijn. Na meerdere pogingen moesten zij helaas opgeven, Benjamin lag al te ver ingedaald en ze kon helaas niet met haar hand onder zijn kontje komen, die dus al ver in het bekken lag. Wij werden terug naar huis gestuurd met een keuze. Benjamin kon gehaald worden met een keizersnede, wat veel risico voor mij zou zijn, of ik kon proberen natuurlijk van hem te bevallen, maar dat laatste zou weer veel risico’s voor hem meebrengen. In een normale situatie zou ik direct voor een keizersnede gekozen hebben alleen was dit geen normale situatie. Door een eerdere operatie kon ik namelijk geen ruggenprik krijgen wat betekende dat ik volledig onder narcose zou moeten en dus niks van de geboorte van Benjamin mee zou krijgen, een onmogelijke keuze dus. Later bleek dat ik geen keuze meer had.