1 September 2017. De eerste nacht zijn we prima doorgekomen en hebben we heerlijk geslapen, nouja Peter en Benjamin dan. Benjamin lag op mijn borst te slapen van 3 tot 6 en ik was veel te bang dat als ik in slaap zou vallen ik Benjamin zou laten vallen, dus dan maar geen slaap! Daar moet je als kersverse moeder tenslotte toch aan wennen dus geen probleem, dat deed ik wel even. Om 6 uur direct weer aan de borst gelegd en dat leek prima te gaan! En iedereen maar zeggen dat borstvoeding geven niet zo makkelijk was, nou dit viel toch reuze mee? Dat bleek een paar uur later helaas niet het geval. Mijn katheter mocht eruit en het infuus werd losgekoppeld. Ik kon nog even douchen en daarna gingen we het voeden weer proberen. Tijdens deze douche werd Peter overigens voor het eerst volledig ondergeplast, een goede les: knuffel nooit een pasgeboren baby als hij geen luier om heeft! Maargoed, het voeden. Benjamin was het er niet mee eens. Hij wilde niet meer aanhappen, en als hij het wel probeerde dan lukte het niet. Gefrustreerde mama en gefrustreerd kind, geen goede combinatie. Ik ging aan het kolfapparaat en de melk die er uit kwam, wat in het begin nauwelijks iets was, gaven wij via een spuitje en een pink aan Benjamin. Natuurlijk had ik het liever anders gezien, maar het belangrijkste was dat Benjamin de borstvoeding binnen kreeg dus als dat niet op de normale manier zou gaan dan was dat maar zo. In de middag weer een aantal keer geprobeerd aan te leggen maar het ging helaas echt niet lukken, en daarom werd ik ‘s avonds weer aan het kolfapparaat gelegd. “Ik sluit je aan en hij stopt vanzelf over een kwartier, dan kom ik weer naar je toe!” is wat de verpleegster zei. Een half uur later kwam ze de kamer weer in. “Oh, zit je er nog steeds aan?” Wij hadden de tijd niet echt in de gaten gehouden en omdat het de eerste keer ook al pijn deed had ik niet door dat het nu anders was. Mijn tepels waren kapot en ik wilde niet meer, maar ik ging wel door, wat mijn kind moest en zou borstvoeding krijgen en de pijn die ik erbij had die nam ik maar voor lief. De keren daarop ben ik er dan ook met goede moed mee doorgegaan. De volgende ochtend hebben we Benjamin voor het eerst in bad gedaan, en hij vond het heerlijk. Ik heb nog even snel gekolfd en na goedkeuring van de artsen mochten wij naar huis! Op de terugweg zijn we nog even bij de Prenatal gestopt voor een kolf en bijbehoren, die spullen had ik allemaal nog niet in huis omdat ik er vanuit ging dat het met de borstvoeding allemaal goed zou gaan! Eenmaal thuis kwam er een tijdelijk kraamhulp die ons alvast wat wilde uitleggen om de eerste nacht alleen door te komen, de volgende dag zou onze vaste kraamhulp komen. Benjamin werd gewogen en bleek net op de grens te zitten van het wel of niet bijvoeden. Uiteindelijk besloten we dit toch maar wel te doen, zo kon mijn lichaam ook weer even bijkomen en zouden we de volgende dag weer met goede moed gaan kolven!