The day before

30 Augustus 2017. De datum waarop ik weer een controle had bij de gynaecoloog. Toen ik die ochtend opstond voelde ik mij helemaal niet lekker. Ik was misselijk, had erge hoofdpijn en had het gevoel dat er iets niet goed was. Vanaf 25 weken hield ik al extreem veel vocht vast, maar deze ochtend leek het wel alsof het nog erger geworden was. Eenmaal aangekomen bij het ziekenhuis voelde ik mij nog slechter. Nadat ik binnen was geroepen werd mijn bloeddruk gemeten, deze bleek 150/100 te zijn. Misschien een foutmeting? Eerst maar weer even een echo maken. Hierna bleek de bloeddruk nog precies hetzelfde te zijn. Ik werd direct doorgestuurd om met cito bloed te prikken en urine te laten nakijken en vervolgens aan de ctg plus bloeddrukmeter gelegd. Tussentijds kwam de verpleging nog even checken of ik altijd zulke harde buiken had omdat de metingen er hoog uit kwamen. Nadat de verpleging langskwam zag ik een vlekje in mijn linkeroog, zo’n vlekje die je ziet als je in het licht gekeken hebt. Ik dacht nog “oh, er zit vast iets in m’n oog”, maar het werd alleen maar erger. Aan het einde van de ctg was mijn halve gezichtsveld weggevallen en mijn hoofdpijn had een toppunt bereikt. Ik begon mij nu toch wel echt zorgen te maken. Na een half uur werd ik ontkoppeld en moest ik in de wachtkamer blijven tot ik binnengeroepen werd. Hier werden mijn klachten langzaam minder en kon ik uiteindelijk weer bijna normaal zien. Uit de kamer hoorden wij de arts overleggen met een andere arts en het woord inleiden hoorden wij vallen. Ik werd binnen geroepen en de arts vertelde mij: er was geen keuze meer. Ik had zwangerschapsvergiftiging en Benjamin moest zo snel mogelijk geboren worden. Normaal gesproken gaan ze dan inleiden maar omdat Benjamin in stuit lag was dit geen optie, inleiden bij een stuitligging verhoogt namelijk de stress bij het kind waardoor je in gevaarlijke situaties terecht kan komen. Ik mocht het ziekenhuis niet meer verlaten en moest direct naar een kraamsuite waar ik streng in de gaten werd gehouden. Peter mocht nog even naar huis om mijn spullen en die van Benjamin te halen. Medicatie werd gestart, bloeddruk werd bijgehouden en er werd alvast een infuus aangelegd zodat als er iets zou gebeuren ik gelijk weggereden kon worden. Peter is weer terug naar huis gegaan om het huis een beetje op orde te maken en onze vogels nog wat aandacht te geven, want Benjamin zou die dag niet meer geboren worden.

Reactie plaatsen

Reacties

Kimberly
6 jaar geleden

Zo dat is spannend!
Wat waren je voeten dik zeg..
Mooi geschreven!

Petra
6 jaar geleden

Jeetje die voeten.
Spannend, ik lees mee

Rating: 5 sterren
3 stemmen

Maak jouw eigen website met JouwWeb